Rozdział 11 cz. I

Ok, wybaczcie za to czterodniowe spóźnienie, ale było ono spowodowane moim brakiem weny oraz zawirowaniem związanym ze szkołą. Tak na marginesie, spróbowałam, złożyłam podanie i dostałam się do tej szkoły, co chciałam!!
Podzieliłam ten rozdział na części, bo wiedziałam, że szybko go nie skończę, a nie chciałam znowu jakiegoś ogromnego spóźnienia, c'nie ;p
Nie jestem do końca zadowolona z tego, co napisałam i wiem, że możecie czuć się nieco skonfundowani dziwacznym zachowaniem Draco, ale na koniec wszystko się wyjaśni i ZROZUMIECIE.
Bo ja tak lubię pisać zagadkami... xDD
Dziękuję za te cudne komentarze. Było ich więcej, niż zwykle, co niezmiernie mnie cieszy i tym bardziej motywuje do pisanie. Pozdrawiam ;)

_____________________________________________________________________________

Znaleźli się w ciemnej uliczce, dwie przecznice od miejsca, w którym odbywał się koncert. Harry szybko rozejrzał się wkoło, sprawdzając czy są sami i pośpiesznie odsunął się od towarzysza. Schował dłonie w kieszeniach ciemnych spodni i luźnym krokiem ruszył przed siebie. Nadal nie wiedział, jak interpretować zachowanie Draco. Ten natomiast zrównał się z nim krokiem i w milczeniu szedł obok. Dopiero po chwili przerwał ciszę, panującą między nimi.
- Gdzie nauczyłeś się teleportacji? - zapytał.
- Um... Syriusz mnie trochę uczył... - odpowiedział wymijająco i wzruszył ramionami. Draco zmierzył go powątpiewającym spojrzeniem, ale nie skomentował. Wyszli zza zakrętu, wychodząc na jedną z głównych ulic i poczuł krótką wibrację na poziomie biodra. Wyciągnął telefon z kieszeni i spojrzał na wyświetlacz, na którym widoczna była jedna nowa wiadomość. Otworzył ją szybko i przeczytał:
"Czekamy na Road Street przy barze z czerwonym banerem."
Zgasił wyświetlacz i schował urządzenie do kieszeni, a następnie spojrzał na chłopaka.
- Czekają na nas przy Road Street - powiedział - Napisała, że są przy jakimś barze...
Draco zmrużył oczy i rozejrzał się, a następnie odwrócił zaskoczonego Pottera i wskazał na coś palcem. W odległości jakichś dwudziestu metrów widniała tabliczka z białym napisem: ,,Road Street''. Harry mruknął potakująco i przebiegł wzrokiem po okolicy. Jego uwagę zwrócił czerwony przebłysk w oddali. Kierowany intuicją, ruszył w tamtą stronę. Malfoy nie skomentował tej jawnej ignorancji jego osoby i w ciszy podążył za chłopakiem. Wiedział, że zaraz mają spotkać się z tajemniczym Philem, który podobno rościł sobie prawa do ,,jego'' Pottera i wolał się nie odzywać, aby nie wywoływać niepotrzebnych spięć. Musiał pokazać temu mugolowi, że jego i Harry'ego łączy coś więcej niż zwykłe koleżeństwo i lepiej, aby ten trzymał się z boku.
Jakieś trzy minuty później na twarzy Pottera wykwitł szeroki uśmiech, a oczy zabłysły. Przyspieszył kroku, a szare oczy Malfoya zarejestrowały dwie osoby. Wysokiego chłopaka i średniego wzrostu, dziewczynę. Oboje stali przed barem o jakże oryginalnej nazwie: ,,Hot Bar". Rozmawiali o czymś, co chwila wybuchając śmiechem i najwidoczniej jeszcze ich nie zauważyli, ponieważ całą swoją uwagę skupiali na sobie nawzajem. Gdyby nie wiedział, że chłopak jest gejem, mógłby wziąć ich za parę. Zachowywali się w swoim towarzystwie nad wyraz swobodnie. Niestety, wiedział o tym, aż za dobrze, dlatego zmrużył oczy i obserwował go uważnie. Wyglądał... dziwnie. Całe jego ramiona i części łopatek, które były odsłonięte przez mocno wcięty bezrękawnik, były pokryte malunkami. Obrazy były różne. Czarne i kolorowe. Jedne duże, drugie małe. Nie było to jednak najdziwniejsze. Jego uszy miały dziury. Dosłownie. Draco nigdy nie widział czegoś takiego, ponieważ pochodził z rodziny arystokratów, która brzydziła się mugolami oraz ich dziwacznymi wynalazkami. A teraz wydało mu się to dość... obrzydliwe. Nie miał pojęcia, dlaczego Harry zwrócił na niego uwagę. Nawet jego fryzura nie była normalna! Wygolona po bokach, niemal do łysa, czaszka, a na środku włosy ułożone na bok, przez co przypominały trochę koguci grzbiet. Ledwo ukrył grymas. Takie ,,coś" nie mogło być jego konkurentem!
Tymczasem Harry z szerokim uśmiechem stanął przy swoich przyjaciołach i najzwyczajniej w świecie, powiedział:
- Hej.
W jednej chwili w jego stronę odwróciły się dwie głowy. Chłopak nawet nie zdążył się poruszyć, gdy został objęty przez rozochoconą Alice.
- Harry! - zapiszczała i cmoknęła go głośno i morko w policzek. - Tęskniliśmy!
Potter skrzywił się, czując powoli rozprzestrzeniający się ból żeber i wykrztusił:
- Miażdżysz...
- Och, przepraszam. - Dziewczyna odsunęła się i zachichotała cicho. Była uroczą, dwudziestoletnią blondynką o jasnych, niebieskich oczach i wąskich, malinowych wargach. Na pierwszy rzut oka można było stwierdzić, że jest bardzo niewinną, młodą kobietą, ale Harry zdążył już poznać jej nieokiełznany charakter i wiedział, że ,,niewinność'' to ostatnie określenie, jakiego można użyć względem niej.
Gdy Alice wreszcie skończyła macanie przyjaciela, szukając u niego jakichś oznak niedożywienia, zaniedbania i tym podobnych, na razie nie zwracając w ogóle uwagi na Malfoya, który obserwował ich w skupieniu, podszedł do niego Phil. Jak zwykle prezentował się fantastycznie w typowej dla siebie koszulce z białym napisem ,,METALLICA" i czarnych, skórzanych spodniach, które idealnie opinały jego długie nogi. Harry nie potrafił powstrzymać uśmiechu, cisnącego się na usta. Tęsknił za tym chłopakiem i chociaż wiedział, że to Draco jest tym, który w jakiś sposób zdobył jego uwagę, nie mógł powstrzymać aprobującego wzroku, którym zmierzył przyjaciela. Phil uśmiechnął się kącikiem ust, delikatnie i uroczo, przynajmniej w mniemaniu Pottera, a następnie złapał go po bokach twarzy i cmoknął prosto w usta. I w tym właśnie momencie Harry poczuł, że zbliżają się kłopoty. Może dla niego takie powitanie w wykonaniu chłopaka nie było nowością, ale dla Dracona z pewnością, ponieważ Potter zaraz został złapany za koszulkę i pociągnięty do tyłu, z rozmachem lądując w silnych ramionach.
- Nie pozwalaj sobie! - warknął czarodziej i spojrzał ze wściekłością na tego żałosnego mugola. Jak w ogóle śmiał dotknąć jego Harry'ego?!
Jedna z brwi chłopaka powędrowała ku górze. Uniósł ręce w geście obrony i z zainteresowaniem spojrzał na swojego młodszego przyjaciela.
- Nie mówiłeś, że masz chłopaka.
- Umm... - Harry zmieszał się. Co prawda wspominał mu o Draco, ale sam pamiętał, że mówił, iż nie jest to nic pewnego.
Alice zagryzła wargi i obrzuciła ich niepewnym spojrzeniem.
- To może być trochę moja wina... - mruknęła. - Mogłam ci powiedzieć. - Zwróciła się do Phila, uśmiechając się przepraszająco. Ten wzruszył tylko ramionami i obrzucił blondyna przeciągłym spojrzeniem. Harry szybko się zreflektował.
- Draco, poznaj moich najlepszych przyjaciół, Alice i Phila. - Wskazał na nich, a następnie zwrócił się w ich stronę. - A wy poznajcie mojego... - zawahał się - ...przyjaciela, Dracona.
Malfoy uścisnął dłonie obojga, uśmiechając się nieszczerze, a następnie objął zaskoczonego Gryfona i zapytał:
- Nie powinniśmy już iść? Kolejka z pewnością będzie ogromna.
Alice rzuciła okiem na swój srebrny zegarek na czarnym pasku.
- Powinniśmy, ale nie sądzę, aby kolejka była duża, ponieważ koncert zaraz się zaczyna. Zapewne wejdziemy tam jako ostatni i będziemy musieli się przepychać.
Brunet westchnął.
- Mogłaś napisać. Przyjechalibyśmy wcześniej.
Dziewczyna wzruszyła tylko ramionami.
- To nic. Phil będzie robił za taran. - Zachichotała. Ten prychnął i poczochrał jej starannie ułożone włosy, na co ona najeżyła się niczym kot i w bardzo dorosły sposób pokazała mu język. Harry zaśmiał się, widząc to i spojrzał na blondyna, który cały czas go obserwował.
- Nie będziesz się z nim kłócił? - zapytał cicho. Malfoy zacisnął usta i przyciągnął go bliżej siebie.
- Nie podoba mi się on - syknął.
Potter skrzywił się. Nie chciał awantury.
- Postaraj się być... miły - powiedział i pochyliwszy się, z lekkim wahaniem cmoknął go w policzek. Ten wywrócił oczami i prychnął.
- A widziałeś ty kiedyś miłego Malfoya? - zapytał, ale na jego ustach można było zauważyć delikatny, ledwo widoczny uśmiech.
Zielonooki zachichotał.
- Hej, gołąbeczki. Dochodzimy. - Alice wskazała na tłum oraz ogromną scenę w oddali. Gryfon zmrużył oczy, słysząc to określenie i uszczypnął ją w tyłek, na co ta podskoczyła, wydając przeciągły, piskliwy dźwięk. Phil zaśmiał się i spojrzał z czułością na Harry'ego. Chciał go teraz objąć, ale... nie mógł, bo ten był przyklejony do swojego ,,przyjaciela". Dopiero teraz przypomniał sobie, że Harry mówił mu o Draco. To był ten gość, który podarował mu kota. Chłopak jeszcze raz zlustrował blondyna. Musiał przyznać, że ten był całkiem przystojny, choć zdecydowanie nie w jego typie. Nie lubił takich... wypielęgnowanych lalusiów, a właśnie na takiego ten mu wyglądał. Nie mógł uwierzyć, że ktoś taki zdobył jego kociaka. Z tego co wiedział, blondyn wcale nie był w typie Harry'ego... Spojrzał na jego uśmiechniętą twarz. Wydawał się naprawdę zadowolony z towarzystwa chłopaka. Może wpływ na to miało ich wspólne mieszkanie w internacie? Sam już nie wiedział. Jedyne czego był pewien to tego, iż przegrał już na samym początku.
Na jego twarzy pojawił się smutny, ledwo widoczny uśmiech. Stuknął Alice i wskazał na gościa od biletów. Ta od razu zrozumiała i wyciągnęła ze swojej torebki cztery bilety. Podeszli razem do wejścia, pokazali bilety i weszli w tłum. Phil musiał przyznać, że ta impreza miała naprawdę wielki rozmach. Ludzi było multum. Złapał za dłoń swoją przyjaciółkę i wskazał dłonią Harry'emu, aby ruszyli za nimi. Sam zaczął się przepychać do przodu, czasami wysłuchując kilku wyzwisk padających w swoim kierunku. Nie reagował jednak, ponieważ ich miejsce było prawie przy samej scenie i nie zamierzał zostać z tyłu tylko dlatego, że kilku idiotów postanowiło mu w tym przeszkodzić. Po kilku minutach mozolnej wędrówki, podczas której Draco zdążył wykląć wszystkich mugoli, oczywiście w myślach, aby nie denerwować Gryfona, wreszcie dotarli na odpowiednie miejsca. Odetchnęli. Alice zerknęła na swój zegarek.
- Powinno zacząć się jakieś dziesięć minut temu - mruknęła.
- W takim razie jeszcze trochę poczekamy... - Phil westchnął i spojrzał na scenę, gdzie kończono instalować instrumenty.
- Czemu? - Chyba po raz pierwszy tego dnia, Draco odezwał się z własnej woli, co od razu wywołało zainteresowanie u innych.
- O co pytasz? - Starszy chłopak spojrzał na niego z ciekawością widoczną na twarzy.
- Dlaczego mamy czekać? Przecież to oni się spóźniają i powinni się pospieszyć...
Dwójka przyjaciół spojrzała na niego w szoku.
- Żartujesz? Nigdy nie byłeś na koncercie?!
Malfoy skrzywił się lekko, ale szybko opanował się i spojrzał na nich z chłodną obojętnością.
- Nie i dlatego pytam, ale skoro nie zamierzacie mi odpowiadać...
- Ja też nigdy nie byłem na koncercie! - wtrącił szybko Harry i spojrzał prosząco na przyjaciół, którzy wciąż spoglądali na Malfoya jak na jakieś ufo.
- Ale ty to co innego... - mruknęła dziewczyna, ale postanowiła odpowiedzieć na wcześniejsze pytanie chłopaka. - To typowe opóźnienie koncertowe. Zazwyczaj trwa nie więcej, niż godzinę.
- Yhym - odmruknął i po raz kolejny zwrócił swój wzrok na Pottera. Jego przyjaciele w ogóle go nie interesowali. Przyszedł tu tylko dlatego, żeby pilnować ,,swojego" Gryfona. Poza tym nie czuł się dobrze w ich towarzystwie. Byli... tacy inni od wszystkich, których znał. I jak na złość, wydawało się, że Harry pasuje do nich idealnie.
- Harry... - Alice zatrzepotała rzęsami. - Nie poszedłbyś ze mną po wodę, bo zapomniałam...
Potter jęknął.
- Ale teraz? Znowu mamy się przepychać? - Rzucił nerwowe spojrzenie na Draco i Phila. Poza niechęcią do przeciskania się pomiędzy tymi ludźmi, nie chciał również zostawiać tej dwójki samej. Czuł, że nie był to dobry pomysł.
- Oj... no chodź... - Złapała go za dłoń i pociągnęła, i nim ten się zorientował, byli już w drodze do punktu z napojami. Obejrzał się jeszcze za siebie, ale ku swojemu niezadowoleniu, nie widział już dwójki przyjaciół. Westchnął.
- Wiesz, że to nie był dobry pomysł? - zapytał, gdy znaleźli się już poza zasięgiem podekscytowanych metali. Dziewczyna spojrzała na niego z miną: ,,Ale o co chodzi?'' i ten nie mógł powstrzymać krótkiego śmiechu. Zaraz potem został szturchnięty i Alice spojrzała na niego poważniej.
- Ty tak na serio z tym gościem?
- Um... nie wiem - mruknął - A co o nim myślisz?
- Jest... - zawahała się - ...inny.
Potter zmieszał się nieco, nie wiedząc, co sądzić o takiej ocenie Ślizgona.
- Wiesz... on całe życie żył wśród czarodziei... to inna społeczność i w ogóle... - ucichł.
- Jasne - przytaknęła. - Ale on wydaje się taki... negatywnie nastawiony. I patrzy na wszystko z taką obojętnością. To przerażające. - zagryzła wargę - I nawet nie pomaga fakt, iż jest cholernie przystojny.
- Ale on potrafi być miły! Naprawdę! - Wykrzyknął trochę zbyt entuzjastycznie. - Ale rzadko...
- Um, spoko. - potaknęła.
Szybko kupiła dwie wody mineralne niegazowane i dwie z gazem, a następnie zapytała:
- Ale ty naprawdę go lubisz?
Harry niepewnie skinął głową. Uśmiechnęła się.
- Więc nie pozostaje mi nic innego, jak lepiej go poznać, prawda? - Objęła go ramieniem i razem ruszyli w stronę powrotną.

***

Tymczasem pomiędzy dwójką chłopaków zapanowała nieprzyjemna cisza. Obaj byli jej świadomi, ale żaden nie pragnął jej przerwać. Przynajmniej do czasu...
- Naprawdę ci na nim zależy? - zapytał starszy z nich i odwrócił się w stronę blondyna.
- To chyba nie jest twoja sprawa! - warknął w odpowiedzi.
- Jest, ponieważ Harry to mój przyjaciel i nie pozwolę go skrzywdzić - powiedział ze spokojem. Nie chciał dać się sprowokować.
Malfoy skrzywił się i zmierzył go pełnym pogardy, spojrzeniem.
- Stać go na lepszych... przyjaciół - mruknął kpiąco.
Phil zacisnął i rozluźnił dłonie, pokręcił głową... a następnie złapał za koszulkę chłopaka i przyciągnął do siebie.
- Posłuchaj mnie, gnojku! - syknął. - Nie ufam ci i nie mam pojęcia, co widzi w tobie Harry, ale skrzywdzisz go, a...
- Phil! - Głośny krzyk za nimi przerwał jego wypowiedź i sprawił, że ten puścił wściekłego chłopaka i odwrócił się powoli. Wściekłe, szmaragdowe oczy powiedziały mu, że nie jest zbyt dobrze.

***

Harry trząsł się z bezsilnej złości. Nie mógł uwierzyć w to co widzi. Zostawił ich na cholerne dziesięć minut, a oni omal się nie pobili! Spojrzał z wściekłością na swojego przyjaciela i wysyczał:
- Możecie mi wyjaśnić, co się tutaj dzieje?
Alice profilaktycznie postanowiła się nie odzywać, choć korciło ją, by wtrącić jakiś sarkastyczny komentarz.
Nim Phil zdążył odpowiedzieć, Malfoy wyminął go i stanął przed zdenerwowanym Gryfonem.
- Twój przyjaciel martwił się o ciebie i postanowił wyjaśnić mi parę rzeczy... - zatrzymał się na chwilę, słysząc wściekłe prychnięcie z tyłu oraz widząc coraz większe zdenerwowanie Pottera - ...ale spokojnie, tylko rozmawialiśmy. - Wymusił sztuczny uśmiech.
Harry odetchnął głęboko i spojrzał z urazą na swojego przyjaciela.
- Odpuść - syknął i pociągnął zadowolonego Ślizgona bliżej sceny. Nawet nie zwrócił uwagi, na niektóre osoby spoglądające na nich z zaciekawieniem.
Tymczasem zaskoczony Phil spojrzał na swoją przyjaciółkę.
- Chciałem dobrze - mruknął.
- Wiem. On jest jakiś dziwny. I ma porażający wpływ na Harry'go. - Powiedziała i pociągnęła go za tamtą dwójką. Nie chciała zostawiać ich samych.

***

W końcu znaleźli wolną przestrzeń i zatrzymali się. Harry spojrzał przepraszająco na chłopaka.
- Sorry za Phila. Nie wiem, co go napadło.
Draco wzruszył ramionami.
- Nic się nie stało.
Zielonooki zagryzł wargę i niepewnie przysunął się bliżej drugiego ciała.
- Cieszę się - mruknął.
- Hmm? - objął Gryfona w pasie i pozwoli mu oprzeć się o siebie.
- Zmieniasz się.
- Yhym - potaknął, a jego usta wygięły się w nieprzyjemnym grymasie.
,,Jesteś bardzo głupim Gryfonem, Harry Potterze'' - pomyślał i nieświadomie przyciągnął go jeszcze bliżej.


______________________
Cz. II: 19.07 (chyba, że uda mi się wcześniej)